Geitavettlingar úr sauðaull

Þetta er æsispennandi verkefni. Svo skemmtilegt að ég fer ekki einu sinni á skíði þó snjór sé til staðar og tími gefst til. Það er svo gaman að prjóna vettlinga sem að eru í þróun. Prjónaði fyrsta parið með garni sem mig minnir að er frá Orkneyjum. Prjónaði þétt á prjónum 1,5. Það var erfitt í byrjun en svo bara bísna skemmtilegt þegar ég náði tökum á þeim.  Ég hafði verið að velta fyrir mér að ef ullarvettlingar eru þétt prjónaðir munu þeir hlaupa eða þófna þegar á reynir? Í fyrstu virtust þeir ekki ætla að þófna en svo kom að því.  Ég hafði verið á lokunarvakt við Rauðavatn á vegum HSSR við að beina ferðamönnum á réttu brautina þ.e. Hellisheiði og Þrengsli voru lokuð vegna hríðar. Vaktinni lauk, skutlbíllin R4 kom með mannskap sem að leysti okkur tvö af sem höfðum tekið morgunvaktina. Við ókum af stað niður á Malarhöfða sem eru 5- 10 mínútna akstur. Ekki fór betur en svo að bílar byrjuð að festa sig í beygjunni þar sem Suðurlandsvegur rennur fagurlega niður á Vesturlandsveg. Í stað 5 mínútna aksturs og svo heimferðar vörðum við 2 klt í að ýta, draga og moka frá bílum. Það byrjaði að rigna, eftir frostsaman morgun, nánast þegar við stigum úr bílnum og rigndi nær látlaust allan tíman. Vettlingarnir urðu holdvotir og tóku að þrengjast! Já þeir þæfðust og hlupu í þessu áhlaupi. 
 En eitt skal ég segja ykkur þessir vettlingar eru mjög svo vindheldir og hlýir, jafnvel þegar þeir voru rennandi héldu þeir höndunum heitum. Kannski ekki að undra þegar maður var að púla svona. 
Nú er ég byrjuð a næsta pari. Prjóna þá úr ull frá Forustufjársetrinu við Þistilfjörð. Þeir eru enn sem komið er víðari en fyrra parið.