Þetta var JÓLAGJÖFIN mín jólin 1967. Pabbi kom uppúr kjallaranum og kallaði: Anna María jólasveinninn er niðrí saununni! Ég rauk niður og kíkti út um opinn gluggann en sá bara skíði og fótspor en engan jólasvein :(
Hljóp upp með grátstaf í kverkum: Hann er fainn! "En skildi hann ekki eitthvað eftir handa þér"? Ég fór niður með pabba og ó jú skíðin sem ég hélt að væru jólasveinsins voru handa mér og ég hafi óskað mér að fá þau í jólagjöf! Ég dreif mig undireins út í myrkur aðfangadagskvölds og tók einn rúnt og strax í birtingu á jóldag reyndi ég þau aftur. This was my Yultide present 1967. My father came upp from the basement and called to me: The jólasveinn (yul lad) is downstairs by the sauna. I ran downstairs and looked out through the open window: Only a pair of skis and foot prints but now Yul-lad! :( I ran upstairs crying: he is gone! "But didn't he leave something for you"? I went downstairs again with my father and realized that the skis were not the Yul-lad's skis but mine! What a joy! I tried them on immediately in the dark of the Yultide eve. And as soon as it was bright the next day at 11 am!
0 Comments
I adore my neighbors' yul tree. They mount it every year and it is set in their window that faces my windows. I don't know these neighbors, hardly know how they look like and I think they have no idea how happy their yul tree makes me every year. I am not much for decorating for yul any more. I was a wild decorator for yul as a child until into the twenties then this joy petered away. I think there is so overwhelmingly much decoration for yul nowadays that it is not merry at all. Only the first tree that I see lit makes my stomach feel like it was full of butterflies. It is the neighbors tree that does that.
Ég dáist að jólatré nágranna minna. Þau reisa það á hverju ári og það er stillt upp úti við gluggan þeirra sem snýr að gluggunum mínum. Ég þekki þetta fólk ekki, veit varla hvernig þau líta út og ég held að þau hafi enga hugmynd um hversu mikið þau gleðja mig með þessu. Ég er lítið fyrir að skreyta fyrir jól. Ég hafði mjög mikla ánægju af að skreyta sem barn og fram yfir tvítugt. Svo hætti ég að hafa gamn af því . Mér finnst reyndar svo mikið skreytt fyrir jólin núorðið að það er ekkert fallegt. Aðeins fyrst tréð sem ég sé tendruð ljós á gleður mig svo að ég fæ fiðring í magann. Það er tré hinna ókunnu nágranna.
Geit sú er Heiðrún heitir stendr uppi á Valhöll ok bítr barr af limum trés þess er mjök er nafnfrægt, er Léraðr heitir, en ór spenum hennar rennr mjöðr sá er hon fyllir skapker hvern dag. Þat er svá mikit at allir einherjar verða fulldruknir af. (Snorra-Edda) A goat called Heiðrún stands up [on its hind-legs] in Valhalla biting the buds off the branches of that very famous tree which is called Lærað. From her teats runs the mead with which every day she fills a cauldron, which is so big that all the Einherjar can drink their fill from it.(Snorri's Edda Heithrun is the goat who stands by Heerfather's hall, And the branches of Lærath she bites; The pitcher she fills with the fair, clear mead, Ne'er fails the foaming drink. (Grímnismál transl.H.A. Bellows) Þakkir til allra sem að hafa fært mér tuskur á þessu ári. Núna er stofan full og ekki rúmast meiri tuskur fyrr en ég er búin að vefa nokkuð marga metra og búin að selja nokkur teppi.
Nú fer ég brátt að byrja á veðurteppinu sem til hefur staðið að vefa í langan tíma. En myndir af ýmislegu veðri hefur verið skissu vinnan fyrir það verk. Þetta er byrjunin. Thanks to everybody who have brought me rags this year. Now the rooms are full and there is no space for more rags until I have woven some more meters and sold a few rugs. Soon I will start weaving the weather rug. Pictures of weather have been the sketching work for that piece. This is the beginning. It started just before noon, the blizzard around here in Reykjavik. They have had some pretty tough weather already in W, N and E Iceland during the last weeks. But today we got our share here in the S-W. A rather pretty uniform grey colour the blizzard shows. Now arond 4 pm it is already raining and according to the forecast it will rain tomorrow and then the whole bloody wet snow will freeze! It will be pretty slippery then.
The birds were waiting when I cam back home from work, for their feed. I put heaps out when I left this morning, before the blizzard so they were just hoping for an afternoon snack. Of course. Hann hófst rétt fyrir hádegi bylurinn í Reykjavík. Fólk í öðrum landshlutum hafa þegar fengið sinn skerf. Versta er að nú er farið að rigna um kl. 16 og svo verður regn samkvæmt spánni þar til hann frystir á ný og allt heila blauta klabbið verður að dásamlegri helvítis hálku. Þegar ég kom heim eftir vinnu biðu fuglarnir eftir "síðdegiskaffinu". Ég gaf þeim slatta áður en ég fór út í morgun áður en bylurinn hófst. I posted a year old blog from weberstrasse on my FB site weber and people enjoyed it! An image of myself shaking a rug in the snow on December 12th. It is that time of year again. I haven't been weaving for a while, The next piece is still simmering in my brain, the idea forming itself, soon mature enough to be woven. But nevertheless I have been inside my cave creating and not making any pictures of what I have made as they are going to be yul presents for my folks and I wouldn't like to spoil their gift by posting pictures of the gifts on my blog, in case they read my blog, hahah. But the Cave is a place I love being inside during this time of year when sunrise is at 11 am and sunset at 4 pm, But still I adore this time of year and I like being in the outdoors skiing or hiking at dawn and dusk, and there I am a split personality, or perchance not. I am a creator and I create in indoors materials but I get my inspiration from the outdoors. The rug on these pictures is 2 meters long and 1 meter wide. It depicts the spring in S Iceland this year which was lush and early and I was already digging in the garden in March- April. Then came summer, in June and it rained and rained endless drops of water until autumn. That is what I have been doing in the cave apart from the secrets for yul. Watching the work I call Spring 2014, and I enjoy it. Hard to make a good photo of it though. I posed myself so you could make out the size. Hellirinn er staðurinn sem að ég þrífst í í skammdeginu. Samt finsnt mér skammdegið dásamlegur tími þar sem sólarupprásin er löng og sama að segja um sólsetur. Þegar þau sjást. Ég setti póst síðan 12. des í fyrra á FB síðuna Weber og hann hlaut góðar viðtökur. Ég var að vefa í fyrra en þetta ár er ég enn að hugsa og láta næsta verk skapast í heilanum, það velkist um og mótast og fer að verða fullmótað. En þó ég hafi ekki verið að vefa þá hef ég verið að skapa í skammdegishellium. Jólagjafir og ég mun ekki birta myndir fyrr en eftir jól til að skemma ekki gleði viðtakandanna sem að ég vona að lesi bloggið mitt, híhí. En ég hef verið að virða fyrir mér verkið Vor 2014 hérna í hellinum. Er býsna ánægð með það. Það er 1m á breidd og 2 m á hæð. Það segir frá vorinu hlýja og árla þetta árið, ég var farin að grafa í garðinum í enda mars minnir mig. Svo kom sumarið blauta hér sunnanlands með endalausri rigningu, óteljandi regndropum sem að linnti ekki fyrr en um haustið. Ég tók mynd af sjálfri mér fyrir framan vorið til að þið sæjuð betur stærð þess. Ég tók hópmyndirnar af geitunum en portrettið tók Kristín Bogadóttir ljósmyndari. Viltu kaupa? Opnaðu hér
|
AuthorAnna María Lind, MA Textile Art Winchester School of Art. Archives
June 2024
|