Had a marvelous time on my cross country skis yesterday morning on a heath outside Reykjavik, quite on my own. I used an old para-glider to draw me across the ice and up the hills with the aid of the wind.  Strenuous work apparently as I have very sore muscles today. After the gliding and skiing ( had to use the skiing poles to get back to car against the wind) I sat revived at the loom and pondered the weather weft into the warp. Around 80 cm have been woven now of the very long piece I am making about the weather. 

Skemmti mér vel í gær morgun á gönguskíðum á Mosfellsheiði, alveg ein. Ég hafði þurrkað rykið af gömlu fjallhífinni minni og með afli vindsins dró hún mig yfir ís og upp brekkur. Af öllu að dæma mikið púl því harðsperrurnar fara ekki á milli mála í dag. Eftir siglingu og gönguskíðaferð ( varð að ganga á skíðum með stafi á móti vindi að bílnum) settist ég við vefstólinn og barði veðrinu í uppistöðuna. Bún með um 80 cm af hinu langa veður verki sem ég er að gera. 

The delight is the great relief to be able to put my thoughts into the weaving instead of only observing the weather and photographing it. It is true I am weaving and it will be a worry when I cut the piece out of the loom and really see what I have created, but that will be in the spring or next summer, depending on how the work proceeds. But boy oh boy what a relief!

Hvílík dýrð að geta sett hugmyndir sínar í vef í stað þess að aðeins virða fyrir sig veðrið og ljósmynda það. Vissulega er ég að vefa og það verður spennandi þegar ég klippi stykkið úr vefstólnum og sé hvað ég hef verið að skapa en það er ekki fyrr en í vor eða næstkomandi sumar, fer eftir hvernig verkið vinnst. En hvílíkur léttir! 

Finally! Finally. The idea that has been revolving inside my head has started to enter this world, the loom world.
Nothing much to show yet. I had the balls of rags on display on the blogg in mid December. Now I have started pondering them into the warp. This work is about the weather and that is the reason for my weather and sky observations on the blogg since last summer. The idea is clear but it is the making of it into a rag rug that will prove to be a bit difficult. I will solve it somehow. 

Loksins, loksins. Hugmyndin sem hefur verið að veltast um í höfðinu á mér hóf inngöngu sína í þennan heim, heim vefstólsins. Það er ekki mikið að sjá enn sem komið er.  Ég sýndi tusku hnyklana á blogginu um miðjan desember og nú er ég byrjuð á að berja þá inn í uppistöðuna. Verkiið fjallar um veðrið og það er ástæðan fyrir veður og himins athugunum mínum með ljósmyndum sem ég hef verið að birta á blogginu síðan í sumar sem leið. Hugmyndin er skýr í kollinum en það er sköpun verksins í tuskuvef sem er að snúast fyrir mér. Þetta mun leysast einhvern veginn.  

The weather every day. Weather is always, until the end of time. Weather makes us. Weather part of creation.he
The yuletide is the actual beginning of the new year. It is when the winter solstice graces us with hope as the day will gradually get longer, and then after vernal equinox it is longer. Of course nowadays we celebrate the yule on December 25th or the eve of the yule on the 24th when the solstice is already past but who cares, a good festivity is grand and in my mind a bit overwhelming with all the lights and decorations as I have mentioned before. But still, it is the nicest grandest feast of the year for me. Then comes the new years eve of the calender and the Romans, I guess. More parties praising the light, praising the sun.